Η Ψυχογενής Βουλιμία είναι ένα πολύ συχνό ψυχολογικό πρόβλημα που απαντάται σε ποσοστό 1%-3% σε έφηβες και κυρίως νέες γυναίκες. Δηλαδή πάνω από 200000 έφηβες και νέες γυναίκες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό. Είναι κυρίως πρόβλημα του γυναικείου φύλου καθώς το 90% των πασχόντων είναι γυναίκες. Ένα μικρό ποσοστό 10% των πασχόντων είναι άντρες. Τα ποσοστά αυτά φαίνεται πως είναι σταθερά σε όλες τις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες.
Η τυπική εικόνα ενός ατόμου με Βουλιμία είναι η υπερβολική κατανάλωση φαγητού μέσα σε μια διακριτή χρονική περίοδο πχ. 2 ωρών ποσότητας φαγητού πολύ μεγαλύτερης από το συνηθισμένο για τους περισσότερους ανθρώπους εντός αυτής της χρονικής περιόδου. Κατά τη διάρκεια της ώρας αυτής το άτομο νιώθει πως έχει χάσει τον έλεγχο, πως δε μπορεί να σταματήσει να τρώει. Συνήθως, επιλέγει τροφές «απαγορευμένες» για το ίδιο, ευκολομάσητες και με μεγάλη περιεκτικότητα θερμίδων, όπως γλυκά, λιπαρά, φαγητό, κουλουρακια, μέλι και μάλιστα μπορεί να συνδυάζει τροφές που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους υπο φυσιολογικές συνθήκες. Αφού φάνε, μετά νιώθουν συναισθήματα ντροπής, ενοχής, θυμού, θλίψης , νιώθουν μετανιωμένοι και χάνουν την αυτοπεποίθησή τους.
Καθώς το έντονο άγχος τους είναι νη μην παχύνουν καταφεύγουν σε Αντισταθμιστικές Συμπεριφορές αποβολής του φαγητού ή κάνουν κάτι για να «κάψουν» τις θερμίδες που πήραν. Έτσι, μπορεί μετά να προκαλούν εμετό, να παίρνουν καθαρτικά ή διουρητικά. Επίσης, μπορεί να καταφεύγουν σε νηστεία, σκληρή δίαιτα, έντονη άσκηση, όπως γυμναστική, τρέξιμο, περπάτημα μεγάλων αποστάσεων για ώρες κλπ. Με τις μεθόδους αυτές προσπαθούν να διατηρήσουν το βάρος τους σταθερό. Αυτή η κατάσταση συνήθως συμβαίνει από 2-7 φορές την εβδομάδα.
Το κόστος της διαταραχής είναι μεγάλο καθώς πληρώνουν πολλά σε αγορά τροφών και σε φάρμακα με τα οποία υποτίθεται πως χάνει κανείς βάρος. Επίσης, πληρώνουν πολλά σε γιατρούς λόγω προβλημάτων υγείας που αποκτούν από το πρόβλημα και σε οδοντιάτρους καθώς οι εμετοί φθείρουν τα δόντια. Επίσης, κάνουν χρήση πολλών ψυχοφαρμάκων για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και πληρώνουν πολλά σε επισκέψεις σε ψυχιάτρους και σε ψυχοφάρμακα για πολλά χρόνια.
Το μεγαλύτερο κόστος είναι ότι εξαιτίας του προβλήματος χάνουν την αυτοπεποίθησή τους, έχουν κακή εικόνα για τον εαυτό τους και νιώθουν μειονεκτικά. Πολύ συχνά παθαίνουν κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές. Η ζωή τους οργανώνεται γύρω από τη διατήρηση του φυσιολογικού βάρους και την απόκρυψη του προβλήματος από τους άλλους.
Η ψυχογενής βουλιμία μπορεί να είναι μέρος μιας άλλης διαταραχής της Ψυχογενούς Ανορεξίας όπου το άτομο αρνείται να διατηρεί το βάρος του στα φυσιολογικά όρια και φοβάται μην είναι παχύ ή γίνει παχύ, έχει διαστρεβλωμένη εικόνα του σώματος ως προς το βάρος, το σχήμα ή το μέγεθος και στις γυναίκες εμφανίζεται και με αμηνόρροια. Στις περιπτώσεις ψυχογενούς ανορεξίας το άτομο πολλές φορές κάνει και βουλιμικά επεισόδια.
Επίσης, επεισόδια βουλιμίας αλλά χωρίς Αντισταθμιστικές Συμπεριφορές υπάρχουν σε μια άλλη διαταραχή της διατροφής την Διαταραχή της Υπερφαγίας, όπου το άτομο μέσα σε μια διακριτή χρονική περίοδο πχ. 2 ωρών καταναλώνει ποσότητα φαγητού πολύ μεγαλύτερη από το συνηθισμένο από τους περισσότερους ανθρώπους εντός αυτής της χρονικής περιόδου. Κατά τη διάρκεια της ώρας αυτής το άτομο νιώθει πως έχει χάσει τον έλεγχο, πως δε μπορεί να σταματήσει να τρώει. Ωστόσο, μολονότι νιώθει μετά συναισθήματα ντροπής, ενοχής, θυμού, θλίψης και στρες δεν προσπαθεί να κάνει κάτι για να αντισταθμίσει την πρόσληψη θερμίδων με την άμεση απώλειά τους , όπως οι βουλιμικοί ασθενείς. Μάλιστα, η Διαταραχή της Υπερφαγίας, είναι συχνή σε άτομα και με φυσιολογικό βάρος και σε υπέρβαρους και σε παχύσαρκους, ενώ η Ψυχογενής Βουλιμία είναι πιο συχνή σε άτομα κανονικού κυρίως βάρους. Η Διαταραχή της Υπερφαγίας φαίνεται να είναι το ίδιο συχνή και στα δυο φύλα σε αντίθεση με την επικράτηση του γυναικείου φύλου στη Ψυχογενή Βουλιμία.
Η Ψυχογενής Βουλιμία και η Διαταραχή της Υπερφαγίας μπορούν να νικηθούν. Έχει βρεθεί ότι οι Συμπεριφοριστικές Ψυχολογικές Παρεμβάσεις για τη Ψυχογενή Βουλιμία μπορούν να προσφέρουν βελτίωση της σε ποσοστό 60%-70%. Δηλαδή 7 περίπου άτομα στα 10 θέτουν το πρόβλημα υπό έλεγχο και το ξεπερνούν. Το άτομο μαθαίνει τις αιτίες και τους τρόπους διατήρησης του προβλήματος και μαθαίνει να κάνει τροποποιήσεις στη σκέψη του και τη συμπεριφορά του ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο του προβλήματος. Με λίγα λόγια σταδιακά γίνεται θεραπευτής του εαυτού του και αντι να τον ελέγχει η βουλιμία ή η υπερφαγία την ελέγχει ο ίδιος.
Βοήθεια μπορούν να προσφέρουν και συχνά είναι μάλιστα απαραίτητη κάποια ψυχοφάρμακα. Αναλόγως της περίπτωσης η προσθήκη της ψυχοθεραπείας μπορεί να οδηγήσει σε σταμάτημα των ψυχοφαρμάκων με επιτυχία. Συνήθως, χρειάζεται και βοήθεια από διαιτολόγο για την αποκατάσταση όλων των προβλημάτων, διαιτολογικών και οργανικών, που μπορεί να έχουν προκύψει από τη χρονιότητα της διαταραχής. Στην περίπτωση εφήβων χρήσιμη είναι και η ψυχολογική παρέμβαση στην οικογένεια σε πολλές περιπτώσεις, όπως και κάποιες συνεδρίες ζεύγους αν υπάρχει συζυγική δυσαρμονία. Σε κάποιες περιπτώσεις οι δυο αυτές διαταραχές (Ψυχογενής Βουλιμία και Διαταραχή της Υπερφαγίας) μπορούν να έχουν καλή εξέλιξη και με την Ψυχοεκπαίδευση πάνω στις διατροφικές διαταραχές.
Μέσω της ψυχολογικής αντιμετώπισης το άτομο μαθαίνει πώς να ελέγχει το πρόβλημά του, τα επεισόδια βουλιμίας και υπερφαγίας και οι Αντισταθμιστικές Συμπεριφορές μειώνονται και αυτά όλα συνδράμουν στη μειώση των καταθλιπτικών συναισθημάτων, των ενοχών, του θυμού και της ντροπής που συνοδεύει το πρόβλημα αυτό. Οι θεραπευόμενοι αποκτούν αυτοπεποίθηση και ζουν τη ζωή τους με περισσότερη ποιότητα. Η διάρκεια της θεραπείας είναι κατά μέσο όρο 15-25 συνεδρίες με χαμηλό κόστος. Το κόστος της αναπληρώνεται γρήγορα αν συνυπολογίσει κάποιος ότι μετά θα ξοδεύουν λιγότερα χρήματα σε αγορά φαγητού, θα έχουν καλύτερη σωματική και οδοντιατρική υγεία, άρα λιγότερες τέτοιες επισκέψεις και φάρμακα και αν σταματήσουν και τη ψυχοφαρμακευτική αγωγή θα έχουν επιπρόσθετη εξοικονόμηση.
