Πώς η Αλεξάνδρα ξεπέρασε το Κοινωνικό Άγχος [Μαρτυρία θεραπείας]

Η ανάγκη να επισκεφθώ κάποιον ειδικό για το πρόβλημα που αντιμετώπιζα έγινε πιεστική όταν ήμουν πια 25 χρονών. Και αντιμετώπιζα το συγκεκριμένο πρόβλημα από τα 18 μου. Στη πραγματικότητα από νωρίτερα, απλά οι συνθήκες δεν μου επέτρεπαν να το αντιληφθώ.

Σαν παιδί και σαν έφηβη αργότερα, ήμουν γενικά αρκετά ντροπαλή και συνεσταλμένη όμως επειδή γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη όπως η Λαμία και συναναστρεφόμουν με τα ίδια άτομα απο το Δημοτικό και μέχρι το τέλος του Λυκείου δεν ένιωθα καμία ιδιαίτερη κοινωνική απειλή.

Το πρόβλημα ουσιαστικά έκανε την εμφάνισή του όταν έφυγα από τη Λαμία για σπουδές. Και ξαφνικά βρέθηκα σε μια άγνωστη, ‘’τρομακτική’’ πόλη. Έκανα κάποιες γνωριμίες με άλλους συμφοιτητές όμως οι συναντήσεις μας περιορίζονταν σε γρήγορους καφέδες μεταξύ των μαθημάτων. Ποτέ δεν δημιουργήθηκε ένας ουσιαστικός δεσμός με κανέναν τους, μια φιλία. Ως προς τις επαφές με το αντίθετο φύλο, υπήρξαν κάποιες σχέσεις οι οποίες δεν κρατούσαν περισσότερο από 9 μήνες και έληγαν άδοξα λόγω της αδυναμίας μου να επικοινωνώ ουσιαστικά με τον άνθρωπο απέναντί μου. Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συζητώ με άτομα που μεταξύ μας δεν υπήρχε οικειότητα και για αυτόν ακριβώς το λόγο δυσκολευόμουν να κάνω καινούριες γνωριμίες. Πάντοτε ήμουν σαν ”σκιά’’, δεν συμμετείχα σε ότι γινόταν και πάντα προσπαθούσα να περνώ απαρατήρητη με δίαφορους τρόπους. Ένας από τους πιο πετυχημένους ήταν η αποφυγή της βλεμματικής επαφής.

Σε πολυσύχναστα μέρη, δρόμους και μέσα μεταφοράς αισθανόμουν πως όλοι με κοιτούσαν και με έκριναν. Αυτές οι καταστάσεις μου προκαλούσαν δυσφορία και όσο μπορούσα τις απέφευγα, κάτι το οποίο δυσκόλευε τη ζωή μου και πρακτικά.

Έτσι αποφάσισα έστω και με μεγάλη καθυστέρηση να επισκεφτώ έναν ψυχολογο. Η αλήθεια είναι πως ήδη γνώριζα πως αυτό που μου δυσκολεύει τη ζωή ονομάζεται κοινωνική φοβία, απλά χρειαζόμουν βοήθεια στην αντιμετώπισή της. Μέσα από τη θεραπεία μπόρεσα να καταλάβω αρχικά πως ξεκίνησε και πως παγιώθηκε η συγκεκριμένη συμπεριφορά. Αυτό και μόνο ήταν πολύ βοηθητικό. Αλλά η θεραπεία δεν είχε καν ξεκινήσει. Ο Παναγιώτης μου έδειξε τον τρόπο μέσα από τη Γνωσιακή Συμπεριφοριστική θεραπεία να ξεπεράσω τους φόβους μου και ακολουθώντας τον τα κατάφερα. Χρειαζόταν θάρρος αλλά η ικανοποίηση που ένιωθα για την πρόοδό μου βδομάδα με τη βδομάδα μου έδινε την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη να συνεχίσω και κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της θεραπείας ανυπομονούσα για την επόμενη ‘’αποστολή’’! Πέρα από την ενασχόληση με τη κοινωνική φοβία έμαθα και διάφορες άλλες τεχνικές που βοήθησαν πολύ στο να εξελιχθώ και να συνεχίσω τη προσπάθεια.

Τώρα μόνο μπορώ να καταλάβω τη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν και πολλές φορές σκέφτομαι πως άδικα έχασα τόσο χρόνο διστάζοντας να ζητήσω βοήθεια. Έτσι το μόνο που θα μπορούσα να πω σε κάποιον με κοινωνική φοβία είναι ακριβώς αυτό, όσο δύσκολο και αν φαίνεται, να πάρουν την απόφαση να επισκεφθούν κάποιον ψυχολόγο. Το αίτημα με το οποίο ξεκίνησα εγώ τη θεραπεία μου ήταν να μπορώ επιτέλους να κοιτάζω τους ανθρώπους στα μάτια. Με αυτό και μόνο θα ήμουν ευχαριστημένη. Αλλά τελικά κατάφερα πολλά περισσότερα…

Αλεξάνδρα Τ.

Οι ιστορίες δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα κατόπιν εγγραφής άδειας του ατόμου που δημοσιεύει με υπεύθυνη δήλωση και γνήσιο της υπογραφής.