Διαταραχή πανικού και Αγοραφοβία – Η προσωπική Ιστορία της Κατερίνας Α [Μαρτυρία θεραπείας]

Θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ την εμπειρία μου αφού εδώ και 6 χρόνια περίπου παλεύω με την διαταραχή πανικού και αγοραφοβία. Ήρθε μια μέρα ξαφνικά στις διακοπές μου μετά βέβαια από αρκετό άγχος αφού τότε έψαχνα για δουλειά και είχα επίσης να ξεπεράσω και έναν δύσκολο χωρισμό. Όταν έπαθα την πρώτη κρίση πανικού πίστεψα ότι είχα πάθει υπερκόπωση και έτσι ήμουνα μια βδομάδα στο σπίτι με ύπνο και ξεκούραση. Σιγά σιγά χωρίς να δίνω έμφαση στα συμπτώματα που είχα έκανα τα πάντα, έβγαινα έξω, πήγαινα παντού και έλεγα στον εαυτό μου ότι ίσως αυτά που νιώθω είναι ακόμα από την κούραση μου.

Μετά από κάποιους μήνες τελικά έπιασα δουλειά που ήταν πολύ απαιτητική και με πολύ άσχημο περιβάλλον, έπρεπε να δουλεύω πάρα πολλές ώρες σε πολύ πιεστικές καταστάσεις με ανθρώπους που καθημερινά σε προσέβαλαν για το οτιδήποτε. Μαζί με την απαιτητική δουλειά μου έτυχε να αρρωστήσει και η γιαγιά μου στην οποία είχα μεγάλη αδυναμία και η μητέρα μου με έντονα προβλήματα στην εργασία της και τα προβλήματα με τους γονείς της με έκαναν απλά να μην ζω από το έντονο άγχος .Από τότε λοιπόν άρχισε ο Γολγοθάς μου. Καθημερινές κρίσεις πανικού, ζούσα μέσα σε ένα συνεχή φόβο, τα συμπτώματα δεν σταματούσαν και δεν ήξερα τι να κάνω. Σταδιακά άρχισα να περιορίζω τις μετακινήσεις μου και να φοβάμαι κάποια μέρη με κόσμο ή τα υπόγεια καταστημάτων.  Η μαμά μου πρώτη μου είπε για τις  κρίσεις πανικού και έτσι άρχισα να ψάχνω, βέβαια μου ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι αυτό που παθαίνω είναι από το άγχος μου και μόνο.

Πήγα λοιπόν σε ομοιοπαθητικό. Με βοήθησε να φύγουν κάποια συμπτώματα, όχι όμως ότι δεν είχα κάποια από αυτά. Είχα λοιπόν πειστεί ότι μια ζωή έτσι θα είμαι. Όμως πάντα με έτρωγε γιατί να είμαι έτσι..Όλο αυτό τον καιρό έκανα την ζωή μου βάση αυτού, δηλ. να μην κουραστώ γιατί θα νιώσω κάπως, να μην νευριάσω γιατί θα έχω συμπτώματα, να μην πιω καφέ η κόκα κόλα γιατί η ομοιοπαθητική μου το απαγόρεψε και φοβόμουν ότι κάτι θα πάθω. Μετά από έναν χρόνο είχα πάλι έντονα συμπτώματα και πήγα σε βελονιστή, η ίδια ιστορία. Σε όσους γιατρούς πήγα και πήγα σε πολλούς γιατί πάντα θεωρούσα ότι κάτι έχω κανείς ποτέ δεν μου εξήγησε επιστημονικά τι είναι αυτό που παθαίνω, όλοι μου έλεγαν ότι δεν έχω τίποτα και είναι άγχος, εμένα αυτό δεν μου έφτανε και γι αυτό ποτέ δεν δέχτηκα να ακολουθήσω φαρμακευτική αγωγή.

Μέχρι που αποφάσισα να πάω σε ψυχολόγο αφού είχα διαβάσει για την γνωσιακή και συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία. Αυτή η μέθοδος είναι αυτή που βοηθάει στα θέματα άγχους. Είχα ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα και μου έλεγαν ότι ο ψυχολόγος δεν τους βοήθησε, με την διαφορά ότι έκαναν ψυχοθεραπεία, που δεν έχει σχέση με την σωστή αντιμετώπιση του άγχους, είναι λάθος.

Ο Παναγιώτης λοιπόν είναι ο “σωτήρας” της δικιά μου ψυχής. Μου εξήγησε τι έχω, γιατί το παθαίνω, γιατί έφτασα μέχρι εδώ και το σημαντικότερο τι πρέπει να κάνω. Αλλά όταν λέμε τι πρέπει να κάνω εννοώ με σωστές και κατανοητές πρακτικές, θα πας εκεί θα κάνεις αυτό, όχι θεωρητικά πράγματα, αλλά πρακτικά. Με βοήθησε να καταλάβω ότι είχα στήσει την ζωή μου έτσι ώστε να μπορώ να αντιμετωπίζω την διαταραχή πανικού και ζούσα μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Φοβόμουν μην αγχωθώ για να μην έχω πάλι συμπτώματα. Αυτό ήταν το πρόβλημα μου και με έμαθε να μην φοβάμαι. Έμαθα να αντιμετωπίζω το άγχος μου γιατί πάντα θα υπάρχει άγχος αλλά το μυστικό είναι να μην φτάνω στον πανικό. Μετά από 2 μήνες λοιπόν όχι απλά είμαι καλά, αλλά να ξαναζώ την ζωή μου χωρίς φόβο. Μέσα σε 2 μήνες κατάφερα ότι δεν κατάφερα μέσα σε τόσα χρόνια που προσπαθούσα. Βέβαια θέλει πολύ θέληση και πρέπει να είσαι πολύ τυπικός σε αυτά που σου λέει ο ψυχολόγος σου γιατί αλλιώς δεν θα δεις αποτελέσματα.

Μέσα από την καρδιά μου συμβουλεύω όλους τους ανθρώπους που έχουν το ίδιο πρόβλημα και διαβάζουν αυτό το κείμενο να καταλάβουν ότι ψυχολόγοι σαν τον Παναγιώτη που ξέρουν τις συγκεκριμένες πρακτικές αντιμετώπισης του άγχους είναι οι ιδανικοί και οι ειδικοί. Σε καμία περίπτωση μην πάρετε φάρμακα για την διαταραχή πανικού, είναι όλα στο μυαλό μας και στο χέρι μας. Το νευρικό μας σύστημα είμαστε εμείς και κανένα φάρμακο δεν μπορεί να θεραπεύσει  την σκέψη μας, απλά θα καταφέρουν να κατευνάσουν τα συμπτώματα του άγχους.

Η διαταραχή πανικού μπορεί να επιστρέψει κάποιες στιγμές αλλά αυτό θα συμβεί σε καταστάσεις που μας φοβίζουν και στις οποίες δεν θα έχουμε εξοικειωθεί με τον φόβο μας, γι αυτό δεν θα πρέπει να απογοητευτούμε, αν μας ξανασυμβεί πάντα πρέπει να επιστρατεύουμε τις πρακτικές που έχουμε μάθει έτσι ώστε να το ξεπεράσουμε…

Ελευθερώστε την ψυχή σας και την σκέψη σας με το να γνωρίσετε πραγματικά και ουσιαστικά αυτό που νιώθετε και βιώνετε. 

Παναγιώτη σε ευχαριστώ…

Κατερίνα Α.

Οι ιστορίες δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα κατόπιν εγγραφής άδειας του ατόμου που δημοσιεύει με υπεύθυνη δήλωση και γνήσιο της υπογραφής.