Όταν κάποιος επανειλημμένα τραβά τις τρίχες από τα μαλλιά του, τα φρύδια του, τις μασχάλες του, τις βλεφαρίδες του ή εκείνες στα γεννητικά του όργανα ή στον πρωκτό του τότε λέμε ότι έχει Τριχοτιλλομανία. Οι άνθρωποι με το πρόβλημα αυτό τείνουν να καλύπτουν την απώλεια μαλλιών ή τριχών που προκύπτει με ιδιαίτερο χτένισμα, μακριά μαλλιά, περούκες, κουκούλες, καπέλα κλπ. Σε μερικές περιπτώσεις τις τρίχες που τραβούν τις τρώνε μετά. Όταν τραβούν τις τρίχες νιώθουν αύξηση της τάσης να το κάνουν αμέσως πριν τις τραβήξουν ή όταν επιχειρούν να αντισταθούν στο τράβηγμα, ενώ μετά νιώθουν ικανοποίηση και ανακούφιση.
Είναι πιο συχνή στα κορίτσια και η έναρξη της είναι στην σχολική ηλικία. Η πορεία της έχει υφέσεις και εξέρσεις και άλλοτε είναι παροδική και άλλοτε συνεχής. Κάποιοι αποδέχονται ότι έχουν πρόβλημα και κάποιοι ασθενείς όχι. Το τράβηγμα των τριχών μπορεί να γίνεται όταν το άτομο είναι αναστατωμένο, στρεσαρισμένο ή αφηρημένο είτε και χαλαρό διαβάζοντας ή παρακολουθώντας τηλεόραση. Συνήθως, συνυπάρχουν άλλες ψυχικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, Νοητική Υστέρηση. Η τριχοτιλλομανία μπορεί να προκαλεί δυσφορία στον ασθενή και αισθήματα μειωμένης αυτοπεποίθησης, ενοχής, ντροπής και θυμού.
Οι τεχνικές των Συμπεριφοριστικών Ψυχολογικών Παρεμβάσεων για την τριχοτιλλομανία είναι πάρα πολύ αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση του προβλήματος μαθαίνοντας στο θεραπευόμενο πως να μην ενδίδει στο τράβηγμα των τριχών και έτσι μαθαίνει πώς να χειρίζεται το πρόβλημά του αποτελεσματικά. Σταδιακά με τη θεραπεία η τάση για τράβηγμα των τριχών μειώνεται διαρκώς περισσότερο ώσπου μπορεί να φύγει τελείως. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί συνδυασμός για κάποιο χρονικό διάστημα κάποιων μηνών και ψυχοφαρμακευτικής αγωγής.
