Νίκος, φοιτητής, 20 ετών, Δ΄ έτος σε ΤΕΙ. Αίτημα θεραπείας: Αποτυχία στις σπουδές και δυσκολία στην οργάνωση ζωής.
«Από παιδί είχα δυσλεξία και δυσκολευόμουν στο διάβασμα και την ανάγνωση πιο συγκεκριμένα. Τώρα μπορεί να έχω βελτιωθεί αλλά και πάλι έχω προβλήματα κατανόησης όταν διαβάζω. Έχω μείνει πίσω στα μαθήματα. Χρωστάω πολλά. Χάνω το χρόνο μου και αντί να διαβάζω, παίζω παιχνίδια στον υπολογιστή και κάνω βόλτες. Είμαι ανοργάνωτος και τεμπέλης, όπως μου έλεγαν από μικρός».
Μάριος, 29 ετών. Αίτημα θεραπείας: «Νιώθω ανία με όλα γρήγορα ενώ πρόσφατα είχα ένα ακόμη τροχαίο από απροσεξία».
«Μου αρέσουν οι έντονες στιγμές στη ζωή μου, αυτές που έχουν ρίσκο, που έχουν κίνδυνο, που σε οδηγούν στα όρια. Βάζω κόντρες με μηχανές και αυτοκίνητα, οδηγώ με το στροφόμετρο στα κόκκινα, κάνω σφήνες στις προσπεράσεις, σπινιές και χειρόφρενα. Η ταχύτητα με εξιτάρει. Κοιμάμαι λίγο, ασχολούμαι με πολλά μέσα στη μέρα, κάνω σκι, κολύμπι, γυμνάζομαι, κάνω οτιδήποτε με διεγείρει, με ενθουσιάζει, αλλά τα παρατάω γρήγορα. Έχω υποστεί ατυχήματα και άλλες φορές, έχω κινδυνέψει, άλλα τη γλίτωσα από τύχη. Γενικά, δεν μπορώ να ησυχάσω, νιώθω διαρκώς μέσα μου νευρικότητα και η αεικινησία. Θέλω διαρκώς να βρίσκομαι σε κίνηση. Δεν μπορώ να κάθομαι. Ανέκαθεν ήμουν υπερκινητικός ως παιδί. Τώρα μοιάζω να μην ικανοποιούμαι με τίποτα».
Γρηγόρης, 38 ετών, αίτημα θεραπείας: «Κατάθλιψη και ‘Αγχος λόγω προβλημάτων με τη σύζυγο και τα παιδιά».
«Στο σχολείο ήμουν θύμα Bullying. Τα άλλα παιδιά με απέκλειαν από τις παρέες. Με έδιωχναν και με κορόιδευαν. Αργότερα με απειλούσαν ότι θα με χτυπήσουν. Δεν άφηναν κανένα παιδί να παίξει μαζί μου στο δημοτικό ενώ στο γυμνάσιο και στο λύκειο μου έκρυβαν τη τσάντα, μου έσκιζαν τα βιβλία και με ενοχλούσαν διαρκώς. Στα μαθήματα δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Δεν παρακολουθούσα και είχα κενά. Δεν ήμουν καλός μαθητής. Στο σπίτι πάλι δεν μπορούσα να συγκεντρώσω την προσοχή μου να διαβάσω, προτιμούσα να παίζω στον υπολογιστή με τις ώρες, έβλεπα σειρές στην τηλεόραση, ενώ γενικά έκανα πολύ φασαρία και θόρυβο. Οι γονείς μου διαρκώς είχαν προβλήματα με τη συμπεριφορά μου, ήμουν ζωηρός, διέκοπτα τους άλλους όταν μιλούσαν, γενικά αντιδρούσα άσχημα και ενεργούσα πριν σκεφτώ. Ακόμα και τώρα αυτό το πρόβλημα το έχω! Η γλώσσα μου προτρέχει της σκέψης μου. Οι ενέργειες μου δεν φιλτράρονται από τη λογική πριν κάνω κάτι. Γενικά εξακολουθώ να είμαι παρορμητικός. Αυτό φέρνει δυσκολίες στην οικογένειά μου και τη σχέση μου με τα παιδιά μου».
Καλλιόπη, 33 χρονών, αίτημα θεραπείας: «Εκρήξεις θυμού, φωνές στους άλλους, δυσκολία στην οργάνωση και τον προγραμματισμό της ζωής».
«Στη δουλειά δεν τα καταφέρνω καλά. Φτάνω καθυστερημένη και δέχομαι παρατηρήσεις. Σα να μη καταλαβαίνω την ώρα πως περνά.. Μου δίνουν οδηγίες και τις ξεχνώ και μετά με επιπλήττουν που δεν έκανα όσα μου ζήτησαν. Κάνω διαρκώς τα ίδια λάθη. Σα να μη μαθαίνω από αυτά τα λάθη. Διαρκώς χάνω πράγματα. Αν μου δοθούν γραπτές οδηγίες πρέπει να τις διαβάσω πολλές φορές για να καταλάβω τι να κάνω. Αργώ στις υποχρεώσεις μου και οι άλλοι εκνευρίζονται. Γενικά, οι συνάδελφοι μου δεν θέλουν να συνεργάζονται μαζί μου και με αποφεύγουν. Έχω ακούσει να με λένε χαζή και ηλίθια για τα λάθη αυτά. Η δουλειά μου είναι γενικά κατώτερη των προσόντων. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μπορώ να οργανωθώ με τίποτα. Το ίδιο συμβαίνει και στο σπίτι, που είναι συνήθως άνω κάτω. Τα ίδια συμβαίνουν και στις προσωπικές μου σχέσεις. Ενώ έχω κάνει περισσότερες σχέσεις από τις φίλες μου αυτές δεν είναι σχέσεις που έχουν ποιότητα. Έχω απατήσει συντρόφους μου μερικές φορές, έχω δεχτεί μεγάλες προσβολές, υποχωρώ γενικά σε κακές συμπεριφορές των άλλων, και μετά αντιδρώ ξεσπώντας με πολύ έντονες εκρήξεις θυμού, που είναι και το πρόβλημα το οποίο θέλω να αντιμετωπίσω».
Οι παραπάνω σύντομες ιστορίες είναι από ανθρώπους που ζουν με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) στην ενήλικη ζωή. Η ΔΕΠΥ είναι μια κατάσταση με την οποία γεννιέται κανείς.
Ως παιδί εμφανίζεται με συμπεριφορές υπερκινητικότητας, παρορμητικότητας και δυσκολίες στη συγκέντρωση της προσοχής.
Ενήλικα άτομα με ΔΕΠΥ είχαν συνήθως χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο ή δυσλεξία και άλλες μαθησιακές δυσκολίες όταν ήταν παιδιά, ενώ συνεχίζουν στην ενήλικη ζωή να αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ, τα οποία πλέον απλά εκδηλώνονται διαφορετικά από την παιδική ηλικία.
Στην ενότητα αυτή αναλύονται τα προβλήματα της ΔΕΠΥ ενηλίκων μέσα από δύο επιμέρους άρθρα και ένα συνοπτικό βίντεο, που είναι κατάλληλο κυρίως για ενήλικες με προβλήματα ανάγνωσης και κατανόησης του γραπτού λόγου . αλλά και για όσους φυσικά προτιμούν γενικά τα βίντεο ως τρόπο ενημέρωσης.
Οι ενήλικες με ΔΕΠΥ σπάνια αντιλαμβάνονται πως τα προβλήματα τους οφείλονται στη ΔΕΠΥ και έτσι όταν ζητούν θεραπεία είναι εξαιτίας κάποιας επιπλοκής που η ΔΕΠΥ εξακολουθεί να προκαλεί στη ζωή τους, όπως στις σύντομες ιστορίες του Νίκου, του Μάριου, το Γρηγόρη και της Καλλιόπης. Συνήθως προσέρχονται στο γραφείο του ψυχολόγου με προβλήματα άγχους, κατάθλιψης, προβλήματα σχέσεων, εκρήξεων θυμού, αποτυχίας σε σπουδές, επαγγελματικές δυσκολίες, συναισθήματα ανίας, άγχους, διαπιστώσεις σχετικά με το πόσο ανοργάνωτοι είναι στη ζωή τους και πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζουν στο να την προγραμματίσουν.
Μια προσεκτική κλινική αξιολόγηση αποκαλύπτει ότι πίσω από τα προβλήματα αυτά πολλές φορές είναι η ΔΕΠΥ που τους ακολουθεί από την παιδική τους ηλικία και απλά στην ενήλικη ζωή έχει αλλάξει τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται. Στα βίντεο που ακολουθούν και στα άρθρα περιγράφονται οι δυσκολίες αυτές αλλά και πως ένα άτομο με κατάλληλές θεραπευτικές μεθόδους μπορεί να τις αντιμετωπίσει.
Βίντεο από το NophobiaChannelστο YouTubeγια τη ΔΕΠΥ στην Ενήλικη Ζωή
